Ιός Ανθρωπίνων θηλωμάτων- HPV

Ο ιός HPV ή αλλιώς ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων μεταδίδεται κατά κόρον μέσω της σεξουαλικής επαφής και προκαλεί μόλυνση στο δέρμα και σε διάφορους βλεννογόνους, όπως στον τράχηλο της μήτρας. Πρόκειται για την πιο συνηθισμένη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη λοίμωξη σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο ιός HPV είναι τόσο κοινός, που το 80% των ανθρώπων θα προσβληθούν κάποια στιγμή στη ζωή τους από αυτόν.

⦁    Οι HPV τύποι 16 και 18 ανιχνεύονται στο 3.2% και στο 1.4% αντίστοιχα των φυσιολογικών κυτταρολογικών επιχρισμάτων και συμβάλλουν σε ποσοστό 24.3% στην ανάπτυξη χαμηλόβαθμων ενδοεπιθηλιακών αλλοιώσεων (Low grade Squamous Intraepithelial Lesions - LgSIL), σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% των υψηλόβαθμων αλλοιώσεων (High grade Squamous Intraepithelial Lesions - HgSIL), στο 70% των διηθητικών καρκινωμάτων και σε ποσοστό 81.5% των λοιμώξεων που αφορούν την ανάπτυξη αδενοκαρκινωμάτων 
⦁    Ο HPV 45, ο οποίος απαντάται σε φυσιολογικά επιχρίσματα σε ποσοστό μόλις 0.6%, εμφανίζεται στο 2.8% των υψηλόβαθμων αλλοιώσεων και σε ποσοστό 4.4% στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας (22). Φαίνεται επίσης, να έχει μεγάλη συσχέτιση με τα αδενοκαρκινώματα του τραχήλου, τα οποία αποτελούν το 16% όλων των καρκίνων του τραχήλου, με τάση αύξησης της επίπτωσής τους στις αναπτυγμένες χώρες έως και το 20% των καταγεγραμμένων περιστατικών καρκίνων του τραχήλου.
⦁    Ειδικότερα, ο HPV 16 είναι ο συχνότερος τύπος που απαντάται στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ανεξαρτήτως ιστολογικής διάγνωσης, ενώ ο HPV 18 είναι ο δεύτερος συχνότερος τύπος σε όλο το φάσμα των αλλοιώσεων του τραχήλου, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του αδενοκαρκινώματος του τραχήλου της μήτρας.
 

HPV Συμπτώματα
⦁    Ο ιός HPV είναι σε γενικές γραμμές ασυμπτωματικός και δε γίνεται αντιληπτός. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η λοίμωξη από τον ιό HPV θα εξαφανιστεί από μόνη της χωρίς να οδηγήσει σε κάποιο σύμπτωμα ή νόσο.
⦁    Όταν ωστόσο το ανοσοποιητικό σύστημα δεν καταφέρνει να θέσει τον ιό υπό έλεγχο μπορεί να εμφανιστούν βλάβες.
⦁    Οι βλάβες αυτές μπορεί να είναι είτε κονδυλώματα, τα οποία γίνονται αντιληπτά με γυμνό μάτι, είτε προκαρκινικές αλλοιώσεις (δυσπλασία), οι οποίες ανιχνεύονται με ειδικές εξετάσεις (τεστ Παπ, τεστ HPV, κολποσκόπηση) και ενδέχεται να οδηγήσουν σε βάθος χρόνου στην εμφάνιση καρκίνου.

Τρόποι μετάδοσης HPV
⦁    Σεξουαλική Επαφή: 
⦁    κολπική 
⦁    πρωκτική 
⦁    στοματική επαφή
⦁  καθώς και οποιαδήποτε επαφή δέρμα με δέρμα με την περιοχή των γεννητικών οργάνων ενός μολυσμένου ατόμου

Προφύλαξη από τον HPV
⦁    Διατήρησης της καλής σεξουαλικής υγείας
⦁    Συνεπής και σωστή χρήση προφυλακτικού
⦁    Ο περιορισμός του αριθμού και η επιλογή των σεξουαλικών συντρόφων
⦁   Η ενημέρωση των συντρόφων για τυχόν γνωστές ή ύποπτες λοιμώξεις από HPV επιτρέπει την αμοιβαία ευθύνη για την ευημερία του άλλου.
⦁    Οι τακτικές εξετάσεις: έλεγχο για σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις (ΣΜΝ) και καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. 
⦁    HPV Εμβόλιο

Διάγνωση του HPV
⦁    Το τεστ Παπανικολάου, γνωστό και ως τεστ Παπ 
⦁     Κολποσκόπηση
⦁    Οι μέθοδοι μοριακού ελέγχου (PCR HPV, DNA HPV, HPV mRNA)
⦁    Ιστολογική εξέταση (π.χ. βιοψίες τραχήλου, κωνοειδής εκτομή)

HPV Θεραπεία
Μετά τη μόλυνση από τον ιό HPV αυτός παραμένει για πάντα στο σώμα, τις περισσότερες φορές σε λανθάνουσα φάση, έχοντας περιχαρακωθεί από το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε λίγες περιπτώσεις ο ιός δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από το ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να προκαλεί την εμφάνιση κονδυλωμάτων ή προκαρκινικών αλλοιώσεων.

Μέσω του τακτικού γυναικολογικού προληπτικού ελέγχου έχουμε τη δυνατότητα να διαγνώσουμε και να θεραπεύσουμε τις βλάβες αυτές πολλά χρόνια πριν γίνουν επικίνδυνες. 
⦁    Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων: Η θεραπεία τους μπορεί να γίνει με τη βοήθεια τοπικής φαρμακευτικής αγωγής ή χειρουργικής αφαίρεσης με laser εξάχνωση ή διαθερμία.
⦁    Προκαρκινικές βλάβες – Δυσπλασία τραχήλου: Όταν οι βλάβες είναι υψηλού βαθμού απαιτείται η μικροχειρουργική τους αφαίρεση με χρήση λέιζερ ή διαθερμίας.  Επιπλέον διάφορα κολπικά σκευάσματα δοκιμάζονται για την αντιμετώπιση χαμηλόβαθμων αλλοιώσεων στην επιφάνεια του τραχήλου, ωστόσο αυτά δεν αποτελούν ακόμα κομμάτι των επισήμων κατευθυντήριων γραμμών.